Jesienne słowa rzucane na wiatr.

 Dlaczego ostatnio nie mam na nic czasu ani siły? Jesień mnie dobija, na dworze jest zimno, pada deszcz - nawet nie chce mi się wychodzić z mieszkania. Wszyscy się cieszą, że będą mogli ubierać płaszczyki, sweterki i ogólnie wymienić garderobę, a dla mnie jedynym plusem jest fakt, że mogę pić herbatę z miodem i cytryną bez ograniczeń, nie narażając się na dziwne spojrzenia czy komentarze. Nie znoszę zimna, dlatego też jesień traktuję z pobłażaniem, choć śnieg w zeszłym tygodniu mnie bardzo zaskoczył! Już myślałam, że zapadłam w konkretny sen zimowy i obudziłam się przed świętami (jak mogłabym przegapić prezenty?).

 Jednak koniec tego narzekania, warto skupić się na pozytywach. Przez ostatni miesiąc w moim pokoju trwał remont  generalny. Trochę z zaskoczenia i nie do końca zaplanowany, ale w sumie wyczekany! Mimo wielu utrudnień i zrządzeń losu, udało się wszystko dopiąć na ostatni guzik.. prawie. Pozostała jeszcze kwestia umeblowania, kupienia dodatków i ogólnie dopieszczenia całego wnętrza. Jakąś swoją wizję już mam, ale zapewne wejdę do salonu meblowego i zmienię ją z dziesięć razy. Liczę, że uda mi się wyrobić ze wszystkim do świąt, aby móc postawić sobie żywą choinkę (żadnych sztucznych!). Może uda mi się wrzucić zdjęcia efektu końcowego.

 Zawsze lubię wyznaczać sobie nowe cele. Udało się coś osiągnąć? Fajnie, pora ruszyć dalej i postawić poprzeczkę wyżej. Biorąc pod uwagę obecny brak energii i złe samopoczucie, samo napisanie posta jest już sukcesem - żartuję ;). Nie wiem czy to przez brak kawy czy dobrej książki, a może po prostu chwili relaksu i totalnego nicnierobieniaprzezcałydzień. Chociaż lubię, gdy w moim życiu cały czas coś się dzieje, to chyba wypadałoby czasem zwolnić i przemyśleć parę spraw. Nie lubię tego strasznie. Wtedy zazwyczaj rozpamiętuje się stare sprawy, analizuje czy można było postąpić inaczej... szkoda na to czasu! Nie chcę myśleć o przeszłości, bo przecież i tak w niej nic nie zmienię.

 A co nas najbardziej boli z przeszłości? Słowa. Najczęściej poruszają nas słowa, które ktoś powiedział mimochodem, niechcący. Nie o to mu chodziło, nie o tym myślał, a to trafiło. Niektóre potrafią na długo zapaść w pamięci, jesteśmy w stanie rozkładać je na czynniki pierwsze, szukać sensu czy ukrytego przekazu. Po co się tak katujemy? Dlaczego słowa innych potrafią nam tak zamieszać w życiu? Bo czasem chcemy w nie wierzyć. Chcemy mieć pewność, że jeżeli ktoś mówi o uczuciach, to jest w tym szczery i nie mówi tego każdej innej osobie, że nie zostaniemy zranieni tylko dlatego, że zdecydowaliśmy się wyjść ze swojej comfort zone dla drugiego człowieka.

 W mojej głowie też siedzą słowa, których nigdy nie zapomnę. Nie myślę o nich codziennie, ale są gdzieś tam schowane z tyłu głowy i w odpowiednim momencie się ujawniają. Do niektórych sytuacji czy osób podchodzi się z pewną rezerwą (może dla niektórych niedostrzegalną), człowiek jest mądrzejszy i może nawet odporniejszy. Zdaje sobie sprawę z tego, że we wszystkim jest ziarenko prawdy. Nawet jeżeli ktoś starał się obrócić słowa w żart albo zmienić ich sens, my już wiemy co tak naprawdę uważa i dlaczego też próbował to ukryć. Czasem trzeba postawić wszystko na jedną kartę i powiedzieć to, co od dawna nas rozrywa od środka. Wygramy albo przegramy, zależy z jakiej perspektywy się na spojrzy. Wszystko jest w naszych rękach. Odwagi!

Piosenkę znalazłam przypadkiem i przypadła mi bardzo do gustu.